Nakakatawa mang isipin, di ba't parang nakakaloko ang title ng blog na'to...sa gilid ng bangin titirik yung isang speedboat? Eh di ba dapat nasa dagat yung speedboat? Eh ba't nasa bangin? Ganito kasi yon...dalawang mala-life and death situation and dating...
Una...ang extreme na pag-akyat sa Baguio ng aming university bus nung pumunta kaming Benguet. Bakit extreme? Kasi talagang nakabuo na ko ng isang buong chapter ng libro sa aking utak sa bagal. At ang isa pa, super usok lagi ang makina at ang matindi pa don, nasa likuran kami ng bus kung saan nakapwesto ang makina kaya lahat ng init...nasa amin. Para tuloy kaming mga steamed homo sapiens dun sa likod. At dahil nga sa sobrang bagal at laging umuusok ang makina at pag nasa zigzag na ay bumubwelo pa para lang makaakyat ay mapapaisip ka na lang..."pano kung biglang huminto at mahulog kami sa bangin?" yun bang tipong napapanod natin sa mga pelikula...ganun ka-extreme ba yung naiisip mo. Kaya nga nagbalak na lang kami na lakarin na lang namin hanggang tuktok hanggang maaga pa. Pero "never say die" pa rin ang aming university bus...at sa awa ng maykapal ay nakatuntong din kami ng Baguio at nakarating kami ng Benguet ng matiwasay (medyo high ako nun kasi nga, dami kong naiisip...hehehe)
At ang pangalawa...ang aming R&R sa isang beach resort sa Pundaquit, Zambales. Ok na sana ang trip eh. Masaya kahit medyo nagka-trapik papunta. pero ang pinaka-hardcore sa lahat ay yung biglang naubusan ng gasolina ang sinasakyan naming speedboat na dadalhin sana kami sa isang isla. First time kung sumakay ng speedboat kaya nerbiyos na nerbiyos ako. Malikot pa naman ang aking munting isip sa mga posibleng mangyari gaya ng...pagtaob ng bangka, biglang pagkakaroon ng gigantic tsunami, biglang paglitaw ni sharky (kahit alam ko namang wala) at ang biglang pagtirik ng bangka...na sa kamalaslasan at kaswerte-swertehan ay siyang nangyari...Sa kabila ng malalakas na alon ay biglang...ayun naubusan ng gasolina at kami ay pinaanod sa laot ng kawalan (di pa naman ako marunong lumangoy) . Pero naagapan din siya at kami ay nakarating din sa isang magandang isla sa likod ng mga bundok.
Pero hindi pa don natatapos ang lahat...pauwi naman sa aming tinutuluyang resort, wala pa siguro isang kilometro ang aming nalalakbay ay naramdaman ko na naman na tumigil kami. OO! Naubusan na naman ng gasolina. Naubusan ata dahil sa ginawa nilang boat show nung nasa island kami at hindi na nakapag-refill ng gasolina. And as usual, ang mga iniisip ko na pwedeng mangyari sa amin ay muling bumalik. Buti na lang at mabilis kaming nakaalis sa sitwasyong yon. At gaya ng sa Baguio, ay nakarating kami sa aming destinasyong ng matiwasay...
Isispin nyo nang Over acting yung iniisip ko, pero sa totoo lang, di nyo lang alam yung tumatakbo sa isip at damdamin ko ng mga oras na yan. Extreme na, hardcore pa...anu ba magagawa ko kung ganyan takbo ng munti kong utak...ASTEG!!!
Una...ang extreme na pag-akyat sa Baguio ng aming university bus nung pumunta kaming Benguet. Bakit extreme? Kasi talagang nakabuo na ko ng isang buong chapter ng libro sa aking utak sa bagal. At ang isa pa, super usok lagi ang makina at ang matindi pa don, nasa likuran kami ng bus kung saan nakapwesto ang makina kaya lahat ng init...nasa amin. Para tuloy kaming mga steamed homo sapiens dun sa likod. At dahil nga sa sobrang bagal at laging umuusok ang makina at pag nasa zigzag na ay bumubwelo pa para lang makaakyat ay mapapaisip ka na lang..."pano kung biglang huminto at mahulog kami sa bangin?" yun bang tipong napapanod natin sa mga pelikula...ganun ka-extreme ba yung naiisip mo. Kaya nga nagbalak na lang kami na lakarin na lang namin hanggang tuktok hanggang maaga pa. Pero "never say die" pa rin ang aming university bus...at sa awa ng maykapal ay nakatuntong din kami ng Baguio at nakarating kami ng Benguet ng matiwasay (medyo high ako nun kasi nga, dami kong naiisip...hehehe)
At ang pangalawa...ang aming R&R sa isang beach resort sa Pundaquit, Zambales. Ok na sana ang trip eh. Masaya kahit medyo nagka-trapik papunta. pero ang pinaka-hardcore sa lahat ay yung biglang naubusan ng gasolina ang sinasakyan naming speedboat na dadalhin sana kami sa isang isla. First time kung sumakay ng speedboat kaya nerbiyos na nerbiyos ako. Malikot pa naman ang aking munting isip sa mga posibleng mangyari gaya ng...pagtaob ng bangka, biglang pagkakaroon ng gigantic tsunami, biglang paglitaw ni sharky (kahit alam ko namang wala) at ang biglang pagtirik ng bangka...na sa kamalaslasan at kaswerte-swertehan ay siyang nangyari...Sa kabila ng malalakas na alon ay biglang...ayun naubusan ng gasolina at kami ay pinaanod sa laot ng kawalan (di pa naman ako marunong lumangoy) . Pero naagapan din siya at kami ay nakarating din sa isang magandang isla sa likod ng mga bundok.
Pero hindi pa don natatapos ang lahat...pauwi naman sa aming tinutuluyang resort, wala pa siguro isang kilometro ang aming nalalakbay ay naramdaman ko na naman na tumigil kami. OO! Naubusan na naman ng gasolina. Naubusan ata dahil sa ginawa nilang boat show nung nasa island kami at hindi na nakapag-refill ng gasolina. And as usual, ang mga iniisip ko na pwedeng mangyari sa amin ay muling bumalik. Buti na lang at mabilis kaming nakaalis sa sitwasyong yon. At gaya ng sa Baguio, ay nakarating kami sa aming destinasyong ng matiwasay...
Isispin nyo nang Over acting yung iniisip ko, pero sa totoo lang, di nyo lang alam yung tumatakbo sa isip at damdamin ko ng mga oras na yan. Extreme na, hardcore pa...anu ba magagawa ko kung ganyan takbo ng munti kong utak...ASTEG!!!
No comments:
Post a Comment